بیا که پرده گلریزهفت خانه چشم کشیده ایم به تحریر کارگاه خیال. رنگ و بوی سیب در شعر ها. و از اهالي امروز بود. و با تمام افق هاي باز نسبت داشت. و لحن آب و زمين را چه خوب مي فهميد. به شكل حزن پريشان واقعيت بود. به شكل خلوت خود بود. و عاشقانه ترين انحناي وقت خودش را. و او به شيوه باران پر از طراوت تكرار بود. و او به سبك درخت.

Domingo, 27 de marzo de 2011. No hay nada que leer. Estoy casi segura que hoy, definitivamente, estoy pasando una página de mi vida. Lo más difícil no es superarte a ti misma, tus sentimientos y decidir hacerlo. Lo más difícil es ver lo cuanto te cuesta pasar una página que simplemente ha estado todo el tiempo en blanco. Después de años escribiendo en letra redonda partes de nuestra historia dibujo finalmente un punto final. No hay nada que leer, ni que recordar, no hay nada.

Vous pouvez aussi envoyer des SMS.

Lunes, 8 de septiembre de 2008. Passo todos os dias da minha vida filosofando. pensando na atitude das pessoas e em como elas influenciam tudo que existe. E que, de fato, é impossível viver sozinho. Gosto de escrever sobre o meu ponto de vista de tudo que me cerca. Obvio é muito mais fácil falar e criticar os defeitos alheios do que reconhecer que eu também os tenho. Entao substitui a família por amigos e fui muito feliz na troca. Porque pela primera vez tive enfim uma familia. Soube o que é um a.